Çocuklar 6-7 yaşlarında okula başladığı zaman ödev yapmakta zorluk çekebilirler. Çünkü bu görev onlar için daha yeni bir görevdir. Nasıl ders çalışılır, nasıl araştırma yapılır, nasıl bilgiye ulaşılır bilemeyebilirler. Çocuklar için okuldan gelip oyun oynamak yerine ders çalışıp ödev yapmak sıkıcı gelebilir.
Bu nedenle anne ve Baba'nın çocuğuna nasıl ders çalışması gerektiğini öğretmeleri gerekir. Fakat onlara yardım etmekten kastım onların ödevini yapmak değildir. Çocuğa yapması gerekeni, bilgiye nasıl ulaşacağını öğretmektir. Bunları kendi başına yapabilecek yaşa gelene kadar yönlendirici olmak gerekir.
Anne ve babalar çocukları bunları öğrendikçe sırayla ödev yapma sorumluluğunu çocuğa bırakmalı ve anlamadığı, zorladığı ve ne yapacağını bilemediği zaman ona Yardıma hazır olduğunun mesajını vermelidirler. Fakat sorumluluklarını almayan çocuk, her işi annesi babası Tarafından yapılan çocuk sorumluluk alma alışkanlığı kazanamaz ve sorumluluklarını başkalarının üstüne yıkma alışkanlığını Alışkanlık haline getirir. Yardım eden kişiler yanında olmadığı zaman yaptıkları işi başaramayacakları hissine kapılırlar ve çabucak vaz geçerler. Olay sonunda yaptıkları işi başaramadıkları için Ağlayan ve problem çıkaran çocuklar haline gelirler.
Hiç yardım etmemek çocukta zorluklar karşısında yalnız ve desteksiz olduğu duygusu uyandırır. Bu da ileriki yaşamında korkak ve özgüvensiz tavırlarının temelini atabilir.
